Magdalena G. Jalandoni

Mga Binalaybay/Mga Tula

Kasisidmon

 

Sa katan-up sang banwa daw ginaduyan

kay sa duta ang sanag nangarumkarum,
nagakipu ang dahon sang kakahuyan
kag masaku ang huni sang sirumsirum.

Ang tinao nga didto sa palamugnan

gasulunod sa pagpauli sa balay,
sang ang halu nagahukmong sa kakugnan
kag ang pispis sa mga duldul kag salay.

Kag sa banwa ang batiun nga lingganay

nagabagting sing mamingaw kag makanay
sa pagtunda sang balaan nga angelus…
 
Kag ang tao nanampok nga nagaduyu
sa pagtuaw sing hugot nga pangamuyu
sa gamhanan kag Makaaku nga Dios…

(Salog, Mayo 23, 1967)

[Ang tulang ito ay mula sa Binugway nga Sampagita, di pa nalalathalang manuskrito, 1967. Ang kapirayt ng mga likha ni Magdalena G. Jalandoni ay pag-aari ni Ofelia L. Jalandoni.]

 

Takipsilim

Isinalin mula sa orihinal na Hiligaynon ni J. I. E. TEODORO 

Sa napiping ingay ng pueblo parang dinuduyan
dahil sa lupa ang liwanag ay kumukulimlim,
nagsara ang dahon ng mga punongkahoy
at naging madalas ang huni ng mga kuliglig.

Ang mga tauhan sa kabukiran

nagsusunuran sa pag-uwi sa kanilang bahay,
nang ang bayawak nahiga sa talahiban
at ang mga ibon sa mga sanga ng doldol humapon.

At sa pueblo’y maririnig ang batingaw

kumakalembang nang malungkot at malumanay
sa pagbadya ng balaan na angelus…

At ang mga tao’y sabay-sabay na tumigil

sa pagsambit ng isang mahigpit na panalangin
sa makapangyarihan at tanging maylalang na Diyos…

 

(Salog, Mayo 23, 1967)